Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Tanta vis admonitionis inest in locis;

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Primum quid tu dicis breve? Erat enim Polemonis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Si longus, levis; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media
omnia aut pleraque servantem vivere.

Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt,
sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore
atque impetu concitati?

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Erat enim Polemonis.: Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Nihilo magis.: Quid ergo?
Quid vero?: Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Quonam, inquit, modo?: Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Bork: Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Zenonem roges;: Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.